Het bloed kruipt….
altijd waar het niet gaan kan, dus is het ook tijdens deze onverwachte trip naar Mexico weer terecht gekomen bij de oudheidkamer. Nou viel het overleg daar niet echt mee, want mijn kennis van de Spaanse taal is beperkt, om niet te zeggen nihil.
Eerlijk gezegd was het ook meer een museum dan een oudheidkamer, was het pand zo groot dat zelfs ons nieuwe gemeentehuis er makkelijk in zou passen en was de reconstructie van de geschiedenis van Guadalajara vastgelegd over een periode van enkele miljoenen jaren. 
Als wij u een stuk walvisbot kunnen laten zien, een restant van onze traankokerijen, kunnen we natuurlijk niet wedijveren met de totale reconstructie van een heuse mammoet. Staat natuurlijk tegenover dat deze stad 8 miljoen inwoners heeft en ook daar kunnen wij ons niet mee meten.
Het overleg was echter uiterst interessant en iets geleerd hebben we zeker weer, al was het maar alleen hoe je met uiterst eenvoudige middelen een vitrine opbouwt. Dat gaan we dan eerst maar weer eens uitproberen. Muchas gracias, México.