HerinneRing o03309- 05 april 2006

Ome Wul

Een naam die ik niet snel zou kunnen bedenken, immers mijn erfgoed ligt niet in Oostzaan zelf. Wul stond in Oostzaan dus voor Willem. Toch is dit soort onderscheid wel tot mij doorgedrongen, want ook ik hanteerde vroeger een duidelijk onderscheid tussen ome Willem en ome Wim. De laatste was de een onvervalste Hollandse cowboy uit Egmond aan Zee en getrouwd met mijn moeders zuster, ome Willem daarentegen was de man van mijn vaders zuster en woonde min of meer bij ons om de hoek. Hij werkte vroeger in de houtzagerij en jawel, het bewijs daarvan zag je telkens als hij zijn hand op stak, slechts de duim was nog daar, alle vingers waren verdwenen. Een andere erfenis uit die periode was zijn puntzak met pruimtabak. Hij pruimde er tijdens zijn verdere (te korte) leven lustig op los, want ook in die tijd was roken in de zagerij verboden en nadat hij om bovengenoemde reden dit werk had ingewisseld voor ander, bleef hij gewoon doorgaan met pruimen. Nog hoor ik zijn gulle lach als hij mij, in plaats van het beloofde snoepje, een vieze natte pruim in de hand stopte. Humor? Ach voor hem wel. En ik? Tja, leuk was anders en ik wist zo ongeveer wel wat te verwachten, maar het snoepje kwam ook, daarna.