Stichting Oudheidkamer Oostzaan

De bijenkorf

Een ander artikel van de hand van C M Honig houdt zich bezig met een speciaal middel van bestaan: de stijfselmakerijen.
Dat is tegenwoordig wel even anders geregeld.
Vandaag aan de dag kan het eigelijk niet “zacht” genoeg zijn, het materiaal zelf komt al zo op de markt, vervolgens gebruiken we wasverzachters in het reinigingsproces, toegevoegd of zelfs ingevoegd in het wasmiddel.
Vroeger maakte de stijfsel een wezenlijk onderdeel uit van dit proces, deels om de stof in vorm te houden, deels om snel vuil worden te voorkomen, want elke dag iets schoons aantrekken zat er bij lange na niet in.
Over het proces, de veranderingen, de molens en de nevenindustrieën, de concurrentie tussen tarwe en maïs en de ondergang wordt verhaald in dit prachtige stukje historie.

…. lees verder in de Jol.

Het hele artikel vindt U natuurlijk in de Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs. Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop, een digitale versie is te downloaden voor onze digitale donateurs.

Middelen van bestaan

Het viel niet mee om je gezinnetje de kost te geven en zeker niet als dat gezin groot was. Drees moest nog op gang komen en onder andere daardoor waren grote gezinnen nog zeer gebruikelijk, immers veel kinderen konden wellicht later samen dan toch nog voor een redelijke oude dag zorgen. Lamplicht was nog schaars, de dag begon vroeg, de bedstee was warm en knus, hobbies waren van alle tijden.
Toch moesten al die mondjes gevoed worden en daar waren best wel een aantal opties voor.
Wederom een opmerkelijk goed onderbouwd verhaal van Jan de Boer over de middelen van bestaan in vroeger tijden.
…. lees verder in de Jol.

Het hele artikel vindt U natuurlijk in de Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs. Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop, een digitale versie is te downloaden voor onze digitale donateurs.

Centrumplan

Normaal wordt deze rubriek tijdens mijn vakantie waargenomen, maar door omstandigheden kon dit in september niet. Wel is er op allerlei andere vlakken gedurende deze periode doorgewerkt, het dorp zit nou eenmaal in de kop gebakken.
Als vooruitgeschoven post heeft de oudheidkamer zich gebogen over de inrichting van het nieuwe gebouw aan het kerkplein, dat over enkele maanden zal worden geopend. Dat wij daarbij niet schromen om onze eigen identiteit volledig tot zijn recht te laten komen, zal u niet verbazen.
Links: ons voorstel voor de publiekstribune, hij is weliswaar gebruikt, maar dat komt de kostprijs dan weer ten goede.
We hebben de wensen van de diverse gebruikers van de nieuwe theaterzaal daarbij zo veel mogelijk laten meespelen.
Rechts: met enige trots hebben we ook een orkestbak kunnen traceren, niet helemaal af, maar met enige zelfwerkzaamheid komen we er wel.
Onze voorstellen liggen inmiddels bij de daarvoor bevoegde instantie, want je kan er niet vroeg genoeg bij zijn.
Voor je het weet staat er een traditionele inrichting en zit je voor jaren met de gebakken peren.
Ook de wens van de toneelvereniging om met hoge decors te kunnen opereren, heeft tot resultaten geleid.
Links: Dat STAAT!! Helaas nu nog in Frankrijk, maar inmiddels heeft zich iemand gemeld die een busje ter beschikking wil stellen, dus dat komt wel goed.

Het Wapen van Oostzaan

Het Wapen van Oostzaan heeft geen tanden genoeg om het aantal verhalen over haar ontstaan te evenaren.
Ook over de voorwerpen op de tanden zijn vele varianten te vinden: kolen, kazen, penningen, graszoden.
Eigenlijk wel heel leuk, want zo blijft er veel te verhalen en komen oude anekdotes en gebruiken nog eens bij ons langs.
In 1988 kwam er een uitgebreid artikel over de ontstaansgeschiedenis van ons Wapen in de toen alweer 5e Jaargang van de Jol terecht.
Alle toen bekende versies passeerden de revue en het is de vraag welke de juiste is. Even als toen kunnen we er nog steeds geen kaas van maken.
…. lees verder in de Jol.

Het hele artikel vindt U natuurlijk in de Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs. Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop, een digitale versie is te downloaden voor onze digitale donateurs.

Eerst maar eens de grond in

Immers daar vindt men de sporen van het oudste verleden.
En zeg nou zelf, we stellen ons toch zeer zeker op enig moment de vraag: “Wanneer en hoe is het allemaal begonnen?”

Er verschenen dan ook onder andere twee uiterst wetenschappelijk verantwoorde artikelen over Oostzaan in de vroegste periode van haar bestaan.

Al snel had men echter ook oog voor de meer menselijke geschiedenis en Jan de Boer, oud-gemeentesecretaris en dorpshistoricus bij uitstek begon aan een serie artiken over het “gewone” leven.

Middelen van vervoer
…. lees verder in de Jol.

Het hele artikel vindt U natuurlijk in de Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs.Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop, een digitale versie is te downloaden voor onze digitale donateurs.

Jaargang 1 – Jol 1

Wie goed kijkt naar de verschijningsdatum van deze Jol zal opmerken dat deze het licht zag in september 1983, twee jaar na de officiële oprichting in 1981 van de Stichting Oudheidkamer Oostzaan. Wie met niets begint, moet nou eenmaal even de tijd krijgen om iets op te bouwen.

Dat er ook aan de layout en aan de mogelijkheden voor het afdrukken van onze Jol in de loop der jaren het een en ander is gebeurd, zal duidelijk zijn als u deze twee “identieke” pagina’s vergelijkt.

…. lees verder in de Jol.
Het hele artikel vindt U natuurlijk in de Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs.Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop, een digitale versie is te downloaden voor onze digitale donateurs.

In den beginne

Zo begint het eerste artikel dat we in onze jubileumjol hebben opgenomen.
Het verhaalt over onze eigen historie en hoe het is gekomen, dat ondanks dit moeizame begin de oudheidkamer toch in staat is om dit jaar haar
25- jarig bestaan te vieren.

…. lees verder in de Jol.

Het hele artikel vindt U natuurlijk in deze Jol, die de oudheidkamer dit jaar als extraatje heeft verspreid onder alle donateurs.
Een beperkt aantal van deze Jubileum Jol is te verkrijgen in de losse verkoop en/of als digitale versie te downloaden voor onze digitale donateurs.

Speciale Uitgave 2006

Redactioneel
De Stichting Oudheidkamer Oostzaan viert dit jaar feest. Omdat we 25 jaar bestaan, maar ook omdat het goed gaat met de Oudheidkamer. Zo zijn we in
een paar jaar tijd gegroeid van ongeveer tweehonderd donateurs naar bijna zeshonderd. En zoals een beroemd Nederland voetballer ooit zei:
“Ieder voordeel hep ook z’n nadeel”.
Vele malen hebben we ondertussen de vraag gekregen: “hebben jullie nog exemplaren van de oude Jollen?”
Op zich is dat natuurlijk bijzonder leuk dat mensen nog interesse hebben in de oude tijdschriften. Maar helaas hebben we nauwelijks nog oude exemplaren.
En ook daarin stonden heel interessante verhalen over ons dorp.
Als verjaardagscadeautje hebben we daarom een aantal artikelen uit de oude Jollen opnieuw uitgetypt en voorzien van illustraties. Als cadeautje voor allen die de Oudheidkamer een warm hart toedragen. Want zonder u kunnen we niet. Niet als donateur, maar ook niet als schrijver van interessante of leuke verhalen, als gulle gever van foto’s en andere materialen.
En als lezer van De Jol. Want voor u maken wij met veel plezier dit tijdschrift.
De Redactie

Genieten van opgeknapt Luyendijkje

De herinrichtingwerkzaamheden langs het Luyendijkje onder leiding van Landschap Noord-Holland zijn achter de rug. Het nieuwe, ecologische beheer kan beginnen. Om fietsers en wandelaars te laten genieten van het mooie uitzicht is een picknickbankje geplaatst. Donderdag 29 juni neemt Cees Mantel, bestuurder van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, het bankje feestelijk in gebruik.

Parels
Gebieden die in het bezit zijn van waterschappen vormen vaak (potentiële) parels in het landschap. Verfijnd beheer maakt de natuurwaarde van deze terreinen nog groter. Landschap Noord-Holland werkt daarom, samen met het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier en Staatsbosbeheer, aan verbetering van de natuur langs oevers en bermen. Een voorbeeld is het Luyendijkje, een fietspad in de polder Purmerland dat doorloopt tot recreatiegebied Het Twiske.

Sterk verruigd
Het Luyendijkje, eigendom van Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, ligt tussen extensief beheerde veenweiden en eeuwenoude riet- en graspercelen. “Het gebied was sterk verruigd doordat er werd geklepeld en uitgebaggerd materiaal na het schouwen bleef liggen”, legt Ton van der Lichte van Landschap Noord-Holland uit. “Ons voorstel was om het gebied een nieuwe start te geven en daarna natuurvriendelijk hooi- en rietlandbeheer toe te passen: minder vaak maaien, en maaisel en uitgebaggerd slootmateriaal afvoeren. Loonwerkers hebben onder leiding van LNH de herinrichting uitgevoerd. Onze landschapsonderhoudsploegen gaan vanaf heden een groot deel van het beheer doen met lichte machines die het terrein geen schade toebrengen. Waar dat toe leidt? Ruige begroeiing zal plaatsmaken voor bijvoorbeeld veenmos, zonnedauw en rietorchis in de rietlandjes, meer gevarieerde en kleurrijke bermen, en waardevolle planten als gele lis, grote kattenstaart en watermunt op de oevers. Om het landelijke karakter te benadrukken zijn ijzeren hekken vervangen door typisch Noord-Hollandse houten landhekken.

Stabiel beheer
Inmiddels is bij het Luyendijkje de basis gelegd voor stabiel beheer met maximale kansen voor de natuur. Bijzonder is dat het Hoogheemraadschap de regie van het beheer heeft overgedragen aan Landschap Noord-Holland. De bedoeling is om deze werkwijze uit te breiden naar andere delen van de regio. Via gesprekken en uitleg op locatie zullen eigenaars en beheerders van aanliggende terreinen op de natuurpotentie van hun gebied worden gewezen. Door de samenwerking met eigenaren en beheerders te stimuleren en kennis over te dragen kan het natuurvriendelijke beheer worden voortgezet. Zodat straks nog veel meer mensen kunnen genieten van de natuur en het landschap.

HerinneRing 04367

Sommige mensen hebben niet alleen een groot postuur, maar zijn van groot postuur. Jan Bindt was zo iemand. Zijn overlijden overstemde het grote wereldnieuws in dit geval, want ook al ben je op vakantie en verstoken van krant, radio en tv, dan geldt dat niet voor het dorpsnieuws dat nog immer op niet geëvenaarde wijze zijn weg weet te vinden naar wie oren heeft om te luisteren. Talloze herinneringen verdringen zich: zijn inzet voor de Polder Oostzaan, zijn voorzitterschap van de oudheidkamer, zijn toewijding om dit of dat “wel even te regelen”, ach het zou een te lange reeks worden om hier te vermelden.
Eén herinnering wil ik u echter niet onthouden, want in dat grote lichaam schuilde een klein hartje. Uit zijn eigen mond tekenden we nog maar nauwelijks een jaar geleden en dus 60 jaar na dato het volgende verhaal op: “Bevrijdingsfeest, toen liep er hier een en die zei: “Goed dat ze de Joden weggehaald hebben, maar dat hadden ze met de boeren ook moeten doen”. Ik de weg offes en toen lag ie op ze rug in de tuin bij dokter Thorbecke.”
Met in zijn achterhoofd Jansie Schuitevoerder, die was weggehaald, verraden voor 7,50 gulden, sloegen bij Jan even de stoppen door. “Nou ja, dat had niet moete gebeure maar ik was zo kwaad, en nog, dat ik hoorde dat ze der weggehaald hebbe en dat ze der dood ‘emaakt hebbe.”
Jan Bindt, nooit verlegen om woorden en wie het met argumenten van hem wilde winnen, moest van goede huize komen, voelde zich zo machteloos dat hij zich bediende van ZINVOL geweld.
Vanwege het vechten, moest hij zich komen verantwoorden op het gemeentehuis, maar dat liep met een sisser af: “Ik was was zo weer terug, want van Maasdam [agent] wist het. ’t Is nog goed offelope, hoor. Nie meer erover prate maar”.
En nou is het stil, te stil.
Dag Jan.