De eerste donateuravond zit er al weer op. Op het programma stonden een aantal films. Een die een prachtig beeld gaf van het Oostzaan in de jaren ’50. En twee films van de Stichting Monumenten Spreken, die door onze burgemeester – Paul Möhlmann – aan elkaar werden gepraat.
Een avond met twee soorten emoties. Tijdens de film over jaren ’50 was er geroezemoes. Mensen herkenden dorpelingen die in beeld kwamen. “Kijk daar zit mijn moeder”, riep een mevrouw. Of er werd gelachen als een bekende Oostzaner in beeld kwam. Aan de reactie kon je horen dat achter de herkenning nog veel verhalen schuil gaan.
Toch wel een flinke zit, want de hele film nam een uurtje. De pauze was dan ook een mooie gelegenheid om nog even herinneringen op te halen of om loten te kopen voor de Moederdagbraderie-verloting van de Oudheidkamer.
Roosje Drilsma
Met dank aan de Stichting Monumenten Spreken, meer in het bijzonder Merel Kan, kon de Oudheidkamer Oostzaan na de pauze de film over de Februaristaking 1941 vertonen, gevolgd door de film over de Joodse Begraafplaats. De laatste film vertelde het verhaal van het Joodse meisje Roosje Drilsma uit Zaandam die met haar hele familie werd weggevoerd naar het concentratiekamp Auschwitz. De familie werd daar om het leven gebracht.
Het contrast tussen beide Monumenten Spreken-films was natuurlijk enorm. Enerzijds het moedige o.a. Zaanse verzet tegen de bezetter. Anderzijds de reactie daarop door de toenmalige burgemeester in ’t Veld te vervangen door een NSB-burgemeester die in Nederland voorop ging met het wegvoeren van Joodse inwoners. Het begon in Zaandam, de rest van de Zaangemeenten volgden spoedig. Tijdens de vertoning van de films was het muisstil in de zaal.
Burgemeester Möhlmann verbond beide films in zijn speech en stelde dat herdenken van belang is voor onze toekomst. Daarbij hoort het doorgeven van de in de Tweede Wereldoorlog geleden persoonlijke drama’s. Dat horen we te weten en mogen we niet vergeten.
De volgende donateuravond vindt plaats in november.